Terapia indywidualna, Terapia Par - Jarosław LisRozkwit w relacji - Relacja w rozkwicie.
Terapia indywidualna, Terapia Par - Jarosław LisNa sesjach dla par spotykam się bardzo często z taką sytuacją:
Partnerka próbuje podzielić się jakąś trudnością z partnerem, a partner nie rozumie o co jej chodzi.
Czujesz samotność w związku. Często masz poczucie że Twój partner Ciebie nie słucha, minimalizuje twoje uczucia lub nie bierze Ciebie pod uwagę, to ten wpis może Ci pomóc.
Ujmując to innymi słowami – pomiędzy parterami powstaje pewien rodzaj przepaści.
W przykładach poniżej będę posługiwał się najczęściej spotykanym przypadkiem na moich spotkaniach – związek mężczyzny i kobiety – dla ułatwienia.
Mężczyzna nie dostrzega powagi problemu z jakim zgłasza się do niego partnerka.
Ona wnosi na wokandę problem o powadze 9/10 a on widzi to jako 1/10 i zastanawia się czemu ona podnosi taki raban?
On zastanawia się dlaczego ona nie może odpuścić, a dla niej jest to po prostu nie możliwe – nie w tym momencie.
Dla panów czytających –
starajcie się usłyszeć sprawy poruszane przez partnerkę – inaczej może to ją odsunąć od Was w bardzo trudny do późniejszej naprawy stan.
Zbadaj swój styl przywiązania
Dla niego może to wyglądać jakby robiła z igły widły.
Dla niej, brak zrozumienia jej punktu widzenia, minimalizacja jej problemu może prowadzić do nieświadomego wniosku, że ona nie może na nim polegać, że nie ma w nim oparcia w ważnych dla niej sprawach.
Dlaczego po prostu ona nie zrobi tak jak on jej mówi i to rozwiąże jej problem.
Dobre pytanie, jednak nie tutaj tkwi potknięcie.
Jej nie o to chodzi aby ktoś jej powiedział co ma zrobić – ona wie co ma zrobić.
Ona chce być wysłuchana ze swoją frustracją, on myśli że ona chce aby ktoś jej poradził jak rozwiązać jej problem.
Jeśli taka sytuacja będzie się utrzymywać przez dłuższy czas ona może stwierdzić, że to strata czasu i przestanie dzielić się swoimi problemami.
On będzie myślał, że skoro „się uspokoiło” to jest lepiej – nic bardziej mylnego! – Sytuacja nadal się pogarsza, tylko on o tym nie wie.
Jednym z objawów pogarszającej się sytuacji będzie jej coraz mniejsza chęć do bliskości fizycznej. Kiedy ona nie czuje się wysłuchana i brana pod uwagę – zaczyna się zamykać, poszukiwać bycia wysłuchaną gdzieś indziej.
On, nie łącząc milczenia z oznaką problemów (bo jak jest ciszej tzn. lepiej) – będzie się domagać fizycznej bliskości, bo nie wie czemu „coraz częściej boli ją głowa”.
Ona nie musi być świadoma dlaczego nie ma ochoty na fizyczną bliskość, tak samo jak on nie jest świadom dlaczego „jej nie słucha” (w jej percepcji – bo w jego on ją słucha, a nawet doradza).
Efektem pogarszającej się sytuacji mogą być wybuchy frustracji z jej strony. I jego frustracja z powodu braku fizyczności.
Źródłem może być utrata poczucia bliskości oraz bezpieczeństwa do dzielenia się intymnymi sprawami między nią a nim.
Zbadaj swój styl przywiązania
Jedno z rozwiązań – Zacząć słuchać – proste prawda? Nie do końca proste…
Ciężko jest TO zakomunikować „od wewnątrz” (kiedy ktoś nie słucha 😉 )
Jedną z przyczyn dlaczego on nie słucha Ciebie – jest to że tworzycie ze sobą sprzężenie zwrotne.
To co kiedyś Ci tak w nim imponowało – jego siła wewnętrzna i jego dążenie do celu teraz przerodziło się w jego bycie upartym i nie słuchającym.
Jest szansa, że ktoś spoza układu może mu pokazać o co chodzi i wskazać co zmienić. Jednakże wewnątrz Waszego układu zmiana może być ciężka do wprowadzenia.
Stąd wprowadzenie 3-ciej osoby nie związanej z żadną ze stron albo pójście na kurs komunikacji. (Tylko jak, kiedy jedna z osób nie widzi problemu)
Sam byłem w takim miejscu – autorytarnego mężczyzny nie uznającego niczyjego wpływu czy argumentu.
W trakcie treningu nauczyłem się słuchać empatycznie i dopuszczać inne osoby do głosu – dobra wiadomość – mężczyźni mogą się tego nauczyć.
Jest to pokłosie innego sposobu wychowania płci.
Mężczyźni są częściej socjalizowani w sposób nie dopuszczający słuchania ich emocji. Jest im to zabraniane od bardzo młodego wieku – niektórzy badacze dostrzegają pierwsze różnice w relacjach rodzic-dziecko – już w wieku niemowlęcym.
Po takim treningu (socjalizacji) – mężczyzna może mieć wytworzone podobne mechanizmy w stosunku do swoich dzieci czy partnerki.
Kiedy rodzina reaguje emocjami on doradza co mają zrobić – bo najwidoczniej nie wiedzą, albo mówią im że nie powinni tak czuć.
Zbadaj swój styl przywiązania
W tym wypadku pokazanie innego sposobu na wsparcie może wiele pomóc w kontakcie z bliskimi.
Tutaj najczęściej wkraczają różne sposoby:
W każdym z tych rozwiązań chodzi o to aby on zaczął dostrzegać, że jesteście razem (jako para, a nie jako adwersarze w rozmowie), a ona aby dała mu jeszcze jedną szansę (bo mogła już stracić nadzieję na zmianę).
Zapraszam na konsultacje, gdzie znajdziemy najlepsze rozwiązania dla waszej sytuacji. Abyście mogli poczuć wspólnotę od nowa, abyście poczuli, że między Wami może zaistnieć intymność.
Lub zbadaj swój styl przywiązania
